Unha lembranza para MANDELA

Non imos engadir máis ao que xa está dito todos estes días arredor de Nelson Mandela. Nós traballaremos o poema de Marcos Ana "VIDA" con música de A QUENLLA na que se fala dos sentimentos deste poeta que tamén, como MANDELA pasou tantos anos no cárcere.

VIDA

 

Contaime como é un carballo,

como é o cantar dun río

cando se enche de paxaros.

 

Falaime do mar. Falaime

dos arrecendos do campo.

E das estrelas. Do aire.

 

Recitaime un horizonte

libre de pechos e chaves

como a casupa dun pobre.

 

Decime como é o alento

dunha muller. Daime o nome

do amor : xa non me lembro.

 

¿Aínda as noites se perfuman

de namorados tremendo

de paixón baixo da lúa?

 

¿Ou non hai máis ca esta foxa,

a luz dunha sepultura

e a canción das miñas lousas?

 

Vintedous anos...Xa esquezo

ata a dimensión das cousas,

o color, o cheiro...Escribo

 

a cegas: “ o mar”, “ o campo”...

digo “fraga” e non percibo

a xeometría dun carballo.

 

Falo por falar de asuntos

que me borraron os anos.

( Non podo seguir: escoito

os pasos do funcionario)

 

Letra: Marcos Ana

Música : Xosé Luis Rivas Cruz.

A Quenlla. A solaina da memoria.